هو النور

ما می دانیم کبد شاءنیت ساخت اخلاط بدن را دارد حال اگر خود اخلاط تعقیر ماهیت بدهند به آن اخلاط سوخته می گوییم ، اخلاط سوخته مانند سوخته دم ، سوخته صفرا ؛ 
سوخته بلغم و سوخته سودا  ؛ استاد احمدیه در کتاب شریف راز درمان که متن الکترونیکی این کتاب ها را در بخش منابع طب ایرانی می توانید بخوانید به زیبایی به توضیح
اخلاط سوخته پرداخته است 
که در ادامه می توانید این بخش از نوشته  استاد احمدیه را بخوانید 

گاهى از احتراق اخلاط، خلط سوداوى حاصل مى ‏گردد. اگر از احتراق صفرا خلط سوداوى حاصل شود نشانه آن اضطراب، ناآرامى، فزونى خشم، حرارت بدن و بروز جنون خواهد بود.

اما سوداى حاصل از «احتراق بلغم» نشانه‏اش سکون بیمار و قلت حرارت اوست.

غرض از «احتراق اخلاط» آنست که در ذات آن خلط گرمى ایجاد مى گردد.

در این حالت آنچه که از خلط «لطیف» است تحلیل رفته و آنچه «کثیف» است باقى خواهد ماند و سوداى غیر طبیعى نیز همین خواهد بود.

بطور کلى از هر خلطى که محترق گردد سوداى غیر طبیعى مى ‏ماند.

علت بروز مالیخولیا وجود ماده سوداوى در مغز است. همین امر سبب فعالیت باطل یا ناقص قواى دماغى خواهد گردید.

اگر ماده سوداوى در تمام بدن پراکنده بوده و بخار آن به سوى مغز متصاعد شود نشانه این عارضه تکیدگى و ضعف بدن و نیز صلابت و اختلاف در نبض مى‏ باشد.
اگر سودا با خون همراه باشد، اختلال ذهنى، بشاشت، سرخى چشم، رنگ کدر مایل به سرخى بدن، امتلاى رگ‏ها و عظم و سرعت نبض از نشانه ‏هاى سوداى دمویست.