طب سنتی ایران

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از اصول هر طبی ؛ روش های پیشگیری از بیماری ها است. طب ایرانی در بین مکاتب طبی یکی از پیشرفته ترین روش های پیشگیری را دارا می باشد 

در این مقاله و مقالات بعدی به اصولی حفظ سلامتی (حفظ الصحه)

یا اصول ششگانه سلامت می پردازم

در ادامه مطلب انچه خواهید خوانند

بحث دوم حرکت و سکون

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست(صائب تبریزی)

زندگی، حرکت و حرکت، زندگی است.

انسان در هر لحظه، یا در حال انجام حرکات ارادی است و یا حرکات غیر ارادی انجام می دهد. بدون این حرکات، حیات، معنای خود را از دست می دهد.

تمامی حرکات، حرارت را افزایش می دهند و موجب کاهش رطوبات بدن می گردند

واستراحت، ضمن بازگرداندن رطوبت های بدن، قوای لازم را برای حرکات بعدی فراهم می آورد. 

انسان بدون حرکات و فعالیتهای ارادی (مانند راه رفتن، دویدن، سخن گفتن و شنا کردن) دچار مرگ تدریجی می شود.

خداوند متعال در قرآن کریم، سوره ملک، آیه 15 می فرماید:

«فامشوا فی مناکبها و کلوا من رزقه»

؛ یعنی: «در پستی و بلندی های زمین راه بروید و از روزی الهی میل کنید.»

خوردن بدون فعالیت، زمینه ساز بسیاری از بیماریهاست.

البته حرکت بیش از اندازه بخصوص اگر تکرار شود با مصرف انرژی موجب تخلیۀ حرارت می گردد و در طی زمان، فرد دچار سردی و خشکی و مستعد بیماری های سرد می شود.

افراد مختلف نیازهای متفاوتی به فعالیت و استراحت دارند و رعایت تعادل حرکت و سکون، با توجه به وضعیت مزاجی فرد ضروری می باشد.

افراد صفراوی مزاج بهتر است کمتر فعالیت کنند و استراحت کافی را فراموش ننمایند. بلغمی ها باید سعی کنند فعالیت بیشتر داشته باشند تا از تجمع رطوبتها جلوگیری نمایند.

برای دموی ها، حرکت خوب است و تنبلی را از آنها دور می نماید.

برای سوداوی ها حرکت معتدل مناسب است.

در بهار و بخصوص تابستان بهتر است فعالیت را کاهش داد و در پاییز و زمستان حرکت و ورزش را بیشتر نمود.

افرادی که رطوبت دارند یعنی دموی ها و بلغمی ها حرکت مستمر و کند برایشان بهتر است ولی افراد دارای خشکی بیشتر، یعنی افراد صفراوی و سوداوی، بهتر است حرکتهای مستمر و قوی نداشته باشند.