مناجات نامه
دوشنبه مرداد ۲۰ ۱۳۹۳، ۱۵:۵۰
/
بازدید : ۴۳۶
یا حی یا قیوم
ﻳﻜﻲ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺁﻣﻮﺧﺖ، ﭼﺮﺍﻏﻲ ﻧﻴﻔﺮﻭﺧﺖ؛
ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺳﺨﻨﻲ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺩﻝ ﺧﻠﻘﻲ ﺑﺴﻮﺧﺖ.
ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺁﻳﻲ، ﺩﺭ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻴﺎﻳﻲ، ﺣﻖ، ﺑﻲ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ.
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﺮﺵ ﺣﺎﺟﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻛﺮﺳﻲ،
ﻗﺼﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﭘﺮﺳﻲ؟
ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﺎﺵ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ؛
ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﭘﺲ ﻣﺎﻧﻲ، ﻣﺮﺍ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﺟﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺍﻫﻞ ﻣﺒﺎﺩﻡ ﺻﺤﺒﺖ / ﻛﺰ ﻣﺮگ ﺑﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺎﺍﻫﻞ ﺑﻮﺩ
ِﺩﻝ ﺩﺭ ﺧﻠﻖ ﻣﺒﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮﻱ، ﺩﻝ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺑﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﺳﺘﻪ ﺷﻮﻱ.
ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﻭﺩ،
ﺷﺎﻳﺪ؛ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻥ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ.
ﺣﻜﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻄﺎﺳﺖ ﻭ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻪ ﺳﺰﺍﺳﺖ.
ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭﺍ ﺭﻧﺞ ﺑﻴﺶ، ﮔﻨﺞ ﺑﻴﺶ.
ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻋﺒﺪﺍﷲ ﺍﻧﺼﺎﺭﻯ
پ ن
اللهم صل آل محمد وآل محمد و عجل فرجهم
