مزاج شناسی سال های زندگی انسان
به نام خدا
مزاج شناسی سال های زندگی انسان
عمر مردم بر چهار بخش است:
یک بخش روزگار پروردن و بالیدن و فزودن است، و این تا کما بیش پانزده سال و شانزده سال باشد.
و دوم روزگار رسیدگی و تازگی است و این را مدت سی‌سال
باشد، و درین مدت فزودن و بالیدن تمام شود،
پس از آن روزگاری اندک است که بر آن تمام شدگی بماند و این تا مدت
سی‌و پنج سال باشد و بعضی را تا چهل سال، و تا این روزگار هنوز روزگار جوانی باشد.
و سوم روزگار کهلی است و کهل را به پارسی دو موی
خوانند، و درین روزگار بهره‌ای از قوت جوانی با وی باشد، و این تا مدت شصت
سال باشد.
پس از آن روزگار پیری باشد و اندرین روزگار سستی قوتها پدید می‌آید تا آخر عمری که ایزد تعالی تقدیر کرده باشد. و فضیلت عمر پیری آن است که بعضی مردمان باشند که مدت عمر پیری ایشان به تمامی به شصت سال رسد و با عمر کودکی و جوانی و کهلی برابر آید و جمله عمر ایشان به صدوبیست سال رسد باذن‌الله عز و جل.
برگرفته شده از کتاب شریف ذخیره خوارزمشاهی نوشته حکیم سید اسماعیل جرجانی (ره)
