معنی طب
به نام دانایی توانا
🌷🌷🌷
طبّ مندرج است در دو چیز: اوّل تنقیه، دویم تقویت؛ و این اختصاص به طبّ بدن ندارد، بلکه طبّ حقیقت در دو چیز است:
تولّا و تبرّا؛ و طبّ طریقت در دو چیز: تخلیه و تحلیه؛ طبّ شریعت در دو چیز:
ترک محرّمات و اتیان به واجبات؛ و چنانچه تبرّا بر تولّا مقدّم است، لا اله الا اللّه و تخلیه بر تحلیه مقدّم و ترک محرّمات بر اتیان واجبات مقدّم، تنقیه هم بر تقویت مقدم است؛ از این جهت علیل را تا تنقیه نکنى و خلط فاسد را دفع نکنى، تقویت ثمر ندارد و خوردن ادویه معطر و اغذیه مقوّیه با امتلا، اگر مزید علت نشو، مثمر هیچ ثمرى نیست؛ بلکه غالبا مزید علّت است.
پس باید اوّلا در مقام تنقیه که پاکیزه نمودن محال اغذیه و موارد هضم باشد، از آنچه مانع است از اثقال اغذیه غیر منهضمه با اجتماع اخلاط فاسده؛ و واضح و روشن است که به واسطه تناول اغذیه و هضم آن به مراتب آن فضول و اثقال لا بدّ باقى مىماند در محل هضم و به تدریج مجتمع مىشود و اجتماع آن فضول موجب حدوث امراض است؛ و گمان ندارم که این مطلب محتاج به شرح باشد.
